Մի՛ հոժարիր խոսքդ կրկնել ո՛չ բարեկամին և ո՛չ թշնամուն: Եթե ներսդ մեղքեր չունես, բնավ մի՛ ասա ուրիշին, քանզի նա կլսի և կզգուշանա քեզանից: Լսեցի՞ր որևէ խոսք՝ թող մեռնի այն քո սրտում, պինդ կաց քանզի այն քեզ չի պատռի և դուրս չի գա:
Տխմարն իր խոսքից այնպիսի տանջանք է կրում, ինչպես երեխայից ծնվածը: Ինչպես մարդու մարմնի մեջ մխրճված նետն է, այնպես էլ խոսքն է անմիտ մարդու սրտում:
Սիրաքի իմաստություն 19:7-12