Իրոք, աստվածապաշտությունը շահի մեծ աղբյուր է նրանց համար, ովքեր գոհ են իրենց վիճակից, որովհետև ոչինչ չբերեցինք այս աշխարհ, ոչ էլ պիտի կարողանանք տանել:

Բայց ինձ համար արժեք չունի դատված լինելը ձեզանից կամ նույնիսկ՝ մարդկանցից, եւ ես ինքս ինձ էլ չեմ դատում, որովհետեւ ինքս իմ մասին բան չգիտեմ, բայց սրանով չեմ արդարանում,

Օ՜ խորություն Աստծու հարստության, իմաստունության եւ գիտության: Ինչքա՜ն անքննելի են նրա դատաստանները եւ անզննելի՝ նրա ճանապարհները:

Պետության երեք ձեւ է առաջարկվում. միապետություն, արիստոկրատիա, «սահմանադրություն»: Միապետությունը ամենաիդեալականն է: «Միապետը ինքը օրենքն» է: Ըստ գաղափարի՝ «թագավորը պետք է պաշտպանի հարուստներին անարդարությունից, իսկ աղքատներին՝ կեղեքումից»:

«Մի քաղաքում մի դատավոր կար. Աստծուց չէր վախենում եւ մարդկանցից չէր ամաչում: Եւ նույն քաղաքում մի այրի կար, որ գալիս էր նրա մոտ եւ ասում. իմ ոսոխի դեմ իմ դատը տես:

Տիրոջ օրենքը անբիծ է եւ վերափոխում է հոգիները. Տիրոջ վկայությունն ստույգ է եւ իմաստուն է դարձնում տհասներին:

Երկնքի արքայությունը նմանվեց մի մարդու, որ իր արտի մեջ բարի սերմ սերմանեց: Եւ երբ մարդիկ քնի մեջ էին, նրա Թշնամին եկավ եւ ցանած ցորենի վրա որոմ ցանեց ու գնաց: