Մեր հասարակության մեջ կան երեք մարդ՝ քահանան, բժիշկը եւ արդարադատության աշխատողը, որոնք չեն կարող հարգել մարդկանց: Նրանք սեւ զգեստ են հագնում գուցե նրա համար, որ կրում են բոլոր առաքինությունների, բոլոր պատրանքների սուգը: Այդ երեքից ամենադժբախտը փաստաբանն է:
Սեր՝ առանց կեղծիքի. ատելով չարը՝ ընթանալ բարու ետեւից. եղբայրասիրության մեջ՝ միմյանց հանդեպ լինել գթասիրտ. պատիվ տալու մեջ՝ միմյանց գերազանցել. ջանասիրության մեջ չլինել թուլասիրտ. հոգով եռացեք. Տիրոջը ծառայեցեք. հույսով ուրախացեք. նեղության համբերեցեք, հաճախակի աղոթեցեք. հաղորդակից եղեք սրբերի կարիքներին. հետամուտ եղեք հյուրասիրությանը:
Քանի որ գրված է. «Պիտի կործանեմ իմաստունների իմաստությունը եւ հանճարեղների մտածումները պիտի արհամարեմ»: Ո՞ւր է իմաստունը, ո՞ւր՝ բնագետը, ո՞ւր՝ այս աշխարհի քննողը: Չէ՞ որ Աստված հիմարացրեց այս աշխարհի իմաստունությունը, քանզի աշխարհն իր իմաստունությամբ չճանաչեց Աստծուն նրա իմաստունությամբ: Աստված էլ հաճեց փրկել հավատացյալներին այդ քարոզության հիմարությամբ:
Անապատ է աշխարհն այս, մի հինավուրց ավերակ, որտեղ տխուր ուրախ կյանքը հաջորդում են շարունակ.
Նեղ օրեր ունեցա, սակայն Տերն ինձ նեցուկ եղավ: Նա ինձ դուրս բերեց անդորր մի տեղ ու փրկեց ինձ, քանզի նա ինձ սիրեց: Տերն ինձ հատուցեց ըստ իմ արդարության, և ըստ իմ ձեռքերի մաքրության պիտի հատուցի իմ Տերը: Ես պահել եմ իմ Տիրոջ պատգամները և իմ Աստծու դեմ ամբարշտություններ չեմ գործել: Նրա բոլոր օրենքներն իմ առաջ են, և ես նրա պատգամներից չեմ շեղվել: Նրա առաջ անբիծ եմ եղել և նախօրոք հեռու մնացել անօրենություններից:
«Որովհետեւ չկա բարի ծառ, որ չար պտուղ տա. եւ դարձյալ՝ չկա չար ծառ, որ բարի պտուղ տա. որովհետեւ յուրաքանչյուր ծառ իր պտղից է ճանաչվում:
Քառասուն տարի բռնած ճանապարհ` շիտակ անվեհեր գնում եմ ես վեր` դեպ անհայտը սուրբ, աշխարհը պայծառ: Քառասուն տարի ճամփովն ահարկու անցել եմ էսպես ու հասել եմ ես, խաղաղությանն եմ հասել ես հոգու: